Αν αναλογιστούμε ότι το 2008 στις ΗΠΑ το 1% του πληθυσμού κατείχε το 24% του πλούτου, με την συσσώρευση του
πλούτου στα επίπεδα του 1928 ή και ότι στην Σουηδία η συσσώρευση υπερβαίνει, σε πραγματικά μεγέθη, την
συσσώρευση των ΗΠΑ, τα υφιστάμενα
στατιστικά στοιχεία σε συνδυασμό με τις τρέχουσες πολιτικές λιτότητας
συρρικνώνουν πανταχόθεν ακόμη περισσότερο τα εισοδήματα της μικρομεσαίας τάξης
και οδηγούν στην πτωχωποίηση αυτής, με το γενικότερο οικονομικό αποτέλεσμα να μειώνεται
στο Δυτικό Κόσμο και να μεγαλώνει η συμμετοχή των αναδυόμενων οικονομικών
δυνάμεων.
Πολύ περισσότερο στη χώρα μας, όπου Κοινωνία της Αφθονίας
έχει πλέον επέλθει και ο κίνδυνος οικονομικής εξαθλίωσης της δυτικής μικρομεσαίας
τάξης είναι ορατός, τα χαρακτηριστικά της αγοράς που προσδιορίζουν τη
συμπεριφορά των (έως σήμερα διατυπωμένων) target groups αλλάζουν δραματικά. Η δομή της απασχόλησης, η εκπαίδευση, οι
καταναλωτικές συνήθειες, η δυνατότητα συμμετοχής στον ισχύοντα τρόπο ζωής (lifestyle) και η ύπαρξη
θετικών προσδοκιών και αισθήματος βεβαιότητας για το μέλλον αναδιαμορφώνουν το
προφίλ των μεσαίων στρωμάτων, αυτών που διαθέτουν καθαρό εισόδημα των μεταξύ
70% και 150% του εισοδηματικού μέσου.
Κυρίως, όμως, ενώ μέχρι σήμερα το κοινωνικο-οικονομικό
σύστημα ικανοποιούσε τις προσδοκίες της δυτικής μεσαίας τάξης, πλέον, προβάλλει
τον κίνδυνο της κοινωνικής καθόδου των μεσαίων στρωμάτων, με την ταυτόχρονη ραγδαία
διεύρυνση των μεσαίων τάξεων στις αναδυόμενες οικονομίες της Ασίας, της
Κεντρικής και Λατινικής Αμερικής.
Το συμπέρασμα (#2)
που οδηγούμαστε αναφορικά με τις επιχειρήσεις που απευθύνονται στη μεσαία τάξη αφορά
αφενός για τις δραστηριότητες εντός Ελλάδος στο γεγονός ότι το πλέον σώφρον
είναι να αλλάξουν προσανατολισμό προς luxury ή προς extremely low price goods and services και
αφετέρου να στραφούν προς τις BRICs, όσες εξάγουν ή αναπτύσσονται ή επιθυμούν
να δραστηριοποιηθούν εκτός Ελλάδος.