Είναι φανερό ότι οι τάσεις, έτσι όπως καταγράφονται από το Αμερικανικό Εθνικό Συμβούλιο Πληροφοριών, περιγράφουν ένα εξαιρετικά δυσχερές περιβάλλον για την Ελλάδα. Τα αναμενόμενα προβλήματα που θα υποχρεωθεί να αντιμετωπίσει, είναι σοβαρά και πολύ περισσότερα απ’ όσες ευκαιρίες προβάλλουν μέσα στην επόμενη 15ετία.
Το ελληνικό δημογραφικό έλλειμμα, αν μάλιστα τοποθετηθεί εντός της γενικότερης ευρωπαϊκής κατάστασης, περιγράφει ένα πολύ δύσκολο κοντινό μέλλον, με την Ελλάδα να γίνει μια γερασμένη χώρα, μέσα σε μια γερασμένη ΕΕ.
Η Ελλάδα, καθώς αποτελεί μια από τις βασικές πύλες εισόδου μεταναστών στην ΕΕ, δέχεται ήδη μια αυξημένη πίεση από τη νέα πραγματικότητα. Οι κυβερνήσεις της χώρας, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν έχουν αναζητήσει μια στρατηγική «ενσωμάτωσης» των μεταναστών, αφήνοντας ‘τους στις παρυφές της παραοικονομίας. Οι αναμενόμενες και από την ΕΕ δύσκολες αποφάσεις για την ένταξη των μεταναστών στο επίσημο ιστό της απασχόλησης αναμένεται ότι θα δημιουργήσει πρόσθετα προβλήματα σε μια απροετοίμαστη για τις εξελίξεις ελληνική κοινωνία.
Η Ελλάδα, χώρα που συνορεύει με την φτωχή ευρωπαϊκή περιφέρεια (Βαλκάνια) αναμένεται να αντιμετωπίσει και να καταβάλει μεγαλύτερο σχετικά τίμημα (όχι απαραίτητα οικονομικό) για τον εκσυγχρονισμό της.
Η προβλεπόμενη ανάδειξη της Τουρκίας σε περιφερειακή οικονομική δύναμη, θα προκαλέσει στην ελληνική εξωτερική πολιτική πρόσθετες πιέσεις. Είτε η Τουρκία γίνει δεκτή στην ΕΕ είτε όχι, θα έχει πλεονέκτημα έναντι της Ελλάδας σε ότι έχει να κάνει με τις διαφορές των δύο χωρών για την διευκρίνιση των θαλάσσιων συνόρων τους.
Η εκτεταμένη διαφθορά, η πολιτιστική κατάπτωση, η αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, η απορρύθμιση στην οικονομία και πάνω απ όλα η έλλειψη ενός σχεδίου για την παιδεία εμφανίζουν τη χώρα ανησυχητικά αδύναμη να κινηθεί την επόμενη δεκαπενταετία, η οποία αναμένεται να είναι μια καθοριστική μεταβατική εποχή για την ανθρωπότητα.
Ευρωπαϊκή Ένωση
Η Ευρώπη αναμένεται να χάσει μεγάλο μέρος της επιρροής της. Μέχρι το 2025 θα έχει προχωρήσει ελάχιστα προς την υλοποίηση του οράματος της σημερινής πολιτικής ηγεσία και των ελίτ, για μια Ευρώπη συνεκτική ολοκληρωμένη που θ μπορούσε να παίξει αυτόνομο ρόλο και να ασκήσει την επιρροή της παγκοσμίως. Όμως, η ευρωπαϊκή αδυναμία ανάπτυξης αυτόνομων πολιτικών και στρατιωτικών εργαλείων, θα περιορίσει τις δυνατότητες της ΕΕ για παιχνίδι αξιώσεων στην παγκόσμια σκακιέρα.
Η ΕΕ είναι υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει το ευδιάκριτο χάσμα που χωρίζει τους ευρωπαίους ψηφοφόρους από την γραφειοκρατία των Βρυξελλών.
Η ΕΕ είναι υποχρεωμένη επίσης να ασχοληθεί με τον εκδημοκρατισμό της περιφέρειά της αναλαμβάνοντας το βάρος της ένταξης νέων βαλκανικών χωρών και ενδεχομένως της Ουκρανίας και της Τουρκίας.
Η συνεχιζόμενη αδυναμία της Ευρώπης να ξεπεράσει τον σκεπτικισμό περί των ευεργετημάτων που συνεπάγονται η πολιτική, κοινωνική και οικονομική εμβάθυνση μέσω οδυνηρών επιλογών που θα άγγιζαν το σύνολο των γερασμένων και δημογραφικά συρικνούμενων πληθυσμών, θα μετατρέψει την ΕΕ σε έναν «ζαλισμένο» γίγαντα» που θα ασχολείται με τις ξεχωριστές εθνικές ατζέντες και ανίκανο να μεταφράσει την οικονομική του ισχύ σε παγκόσμια επιρροή.
