Πλέον, στο πλαίσιο της παρούσας και μελλοντικής ύφεσης,
θεωρούμε ότι η επιχειρηματικότητα στη χώρα μας εκφράζεται ως λύση ανάγκης,
δηλαδή πηγάζει από την έλλειψη υφιστάμενων δραστηριοτήτων με ικανοποιητικές και
σχετικά βέβαιες αποδόσεις. Άλλωστε, στη λογική αυτή συνηγορούν και τα
στατιστικά στοιχεία όπου σύμφωνα με έρευνα του ΙΟΒΕ η επιχειρηματικότητα
ανάγκης αντιπροσώπευε πριν το 2010 άνω του 20% των επιχειρηματικών πρωτοβουλιών
και σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Franchise εκτιμάται ένα συνολικό πλήθος της τάξεως του ενός εκατομμυρίου
ενδιαφερομένων, με το 70% αυτών να διερευνούν τις προοπτικές του franchising, με σκοπό να
ανοίξουν τη δική τους επιχείρηση για να μη παραμείνουν άνεργοι.
Βάση των ανωτέρω, καταλήγουμε στο συμπέρασμα (#1) ότι οι νέοι επιχειρηματίες αφορούν κατά
κύριο λόγο άτομα που αναζητούν την αυτό-απασχόληση, την απεξάρτηση από το τέλμα
της ανεργίας και χαρακτηρίζονται από μικρές οικονομικές απαιτήσεις, χαμηλό
διαθέσιμο κεφάλαιο, έλλειψη επιχειρηματικής εμπειρίας και ανάληψης
επιχειρηματικού ρίσκου, στοιχεία που ενδυναμώνουν την προσδοκώμενη ζήτηση για franchising.