Η Νέα Θεωρία της Δικαιόχρησης
ΠΜ
Έχει ακουσθεί μερικές (λίγες) φορές το γεγονός ότι η χώρα μας έχει προσφέρει πολλά από την άποψη της τεχνογνωσίας στη διεθνή κοινότητα του franchising. Θυμάμαι συζητήσεις, τόσο με τον Πάνο Πατρωνίδη, όσο και με τον Χρήστο Μπουκουβάλα, όπου για ώρες έχουμε συζητήσει την συνεισφορά, τις ικανότητες και τις προοπτικές της Ελλάδας στο διεθνές σκηνικό του franchising. Από την άλλη, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Franchise Ελλάδος, έχει πάμπολλες φορές τονίσει το όραμά του για ένα σύνδεσμο με παγκόσμια φήμη και επιρροή. Αν πάλι θυμηθούμε την επέκταση της Fresh Line ή της Axon στο εξωτερικό, αν θυμηθούμε τις διεθνείς βραβεύσεις των εκθέσεων της ΚΕΜ, αν αξιολογήσουμε τα ξένα περιοδικά για παράδειγμα το Franchise Magazine με ένα δικό μας (ελληνικό) π.χ. το Franchise Emporium, αν αξιολογήσουμε ένα blog ή ένα site με ένα αντίστοιχο αγγλικό ή άλλης χώρας, αν συνυπολογίσουμε τον διεθνή πλέον μέλος του franchise jet set, Σωτήρη Γιαννακάκη, o οποίος, ως Γενικός Διευθυντής του συνδέσμου μας εκπροσωπεί τη χώρα μας σε σχεδόν κάθε διεθνή πρωτοβουλία, τότε μπορούμε να συμπεράνουμε ότι πραγματικά υπερέχουμε και παράλληλα δραστηριοποιούμαστε αρκετά έντονα στο χώρο του παγκόσμιου franchising!
Ωστόσο, τα τελικά αποτελέσματα δεν είναι και τα καλύτερα! Τι και εάν έχουμε τα καλύτερα περιοδικά στον κόσμο; Τι και εάν η ΚΕΜ έχει λάβει τόσες και τόσες διακρίσεις; Τι και εάν ο Σωτήρης μάς εκπροσωπεί επάξια στο εξωτερικό; Ποιός θεωρεί παγκόσμια δύναμη το ελληνικό franchising; Πόσοι Έλληνες μπαίνουν στο blog του γράφοντος και πόσο συμμετέχουν στην όλη προσπάθεια; Πόσοι έχουν εντυπωσιασθεί με τα όσα έχουμε καταφέρει ή δημιουργήσει στο κλάδο μας; Πόσο αναγνωρίζουν οι διεθνείς σύνδεσμοι το ελληνικό franchising;
Από την άλλη, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του http://franchise-gr.blogspot.com η αισιοδοξία για τον κλάδο δεν είναι ότι καλύτερο αφού η αξιοπιστία των δικαιοπαρόχων δεν διαγράφεται στο σύνολό της σημαντικά θετική και η πλειοψηφία του κόσμου δεν αναγνωρίζει το προφανές για εμάς, ότι το franchising αποτελεί μονόδρομο για τους νέους επιχειρηματίες εν όψει της κρίσης.
Τα πραγματικά αποτελέσματα, δηλαδή η οικονομική πρόοδος των δικαιοπαρόχων, των δικαιοδόχων και όλου του κλάδου μας δεν είναι άσχημα, δεν είναι όμως και εντυπωσιακά. Με τη βοήθεια του franchising, δημιουργήθηκαν εξαιρετικές αλυσίδες και συνεχίζουν να αναπτύσσονται τόσο αυτές, όσο και άλλες. Αξίζει να αναφέρουμε την εισηγμένη Γρηγόρης Μικρογεύματα, ή την πολυβραβευμένη Piscines Ideales και πολλές άλλες που ξεκίνησαν πριν από δυο – τρία χρόνια με δυο – τρία καταστήματα και σήμερα έχουν δεκαπλασιάσει τα δίκτυά τους. Χρειαζόμαστε, όμως, εξαίρετα αποτελέσματα και εστίαση στο εξωτερικό, αν επιθυμούμε να διεκδικήσουμε ηγετικό διεθνή ρόλο.
Ως κλάδος έχουμε συγκεντρώσει μια τεχνογνωσία η οποία είναι στο σύνολό της διαθέσιμη σε λίγους (κυρίως συμβούλους) και θεωρείται εξαιρετική, με το πρόβλημά της να μην έχει διαχυθεί ευρέως για γνωστούς και προφανείς λόγους, με αποτέλεσμα η χρήση της να περιορίζεται. Επιπλέον, δεν υπάρχει η συμβολή της Πολιτείας ή των Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων της χώρας μας, γεγονός για το οποίο υπεύθυνος θεωρείται αποκλειστικά και μόνο η Πολιτεία, καθώς οι «οχλήσεις» που έχει δεχθεί χρόνια τώρα είναι παραπάνω από πολλές και έντονες!
Αν αναλογισθούμε το γεγονός ότι τόσα – τόσα χρόνια τα θεμελιώδη του franchising αφορούν στα ίδια, στο πλαίσιο μιας αγοράς που έχει αλλάξει δραματικά, μάλλον χρειαζόμαστε μια Νέα Θεωρία, ίσως και ένα νέο όνομα. Πολλοί έχουν μιλήσει για το franchising της δεύτερης ή τρίτης γενιάς και πολλά οράματα έχουν διατυπωθεί, χωρίς ωστόσο να έχει αποτυπωθεί επίσημα και αναλυτικά η υφιστάμενη κατάσταση και η πορεία του franchising έως σήμερα. Επιπλέον, δεν έχει καθορισθεί η συνολική δομή του franchising, που να εξηγεί την ύπαρξη, τις κρίσεις, την δημιουργία αλυσίδων και εμπορικών concepts σε συνδυασμό με την οικονομία κλίμακας και των άλλων προνομίων που αυτό προσφέρει.
Θα μου πείτε, τώρα ενόψει της κρίσης, μας μιλάς για παγκόσμια επιρροή και διεθνή ρόλο; Ναι, φυσικά! Από τη μια υπάρχει το ενδιαφέρον και η εγρήγορση αρκετών «ομάδων» του κλάδου μας που επιζητεί το νέο και το καλύτερο, από την άλλη στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης μόνο η διεθνής διάσταση δημιουργεί ευκαιρία ανάπτυξης και μας αποδεσμεύει από το περιορισμένο καταναλωτικό δυναμικό της χώρας μας. Με απλά λόγια: «Η αγορά της Ελλάδος είναι μάλλον μικρή για να απορροφήσει και για να αναδείξει το μεγαλείο του ελληνικού franchising”!
Αν θεωρήσουμε και αν πιστέψουμε ότι έχουμε δημιουργήσει μια σημαντική εξειδίκευση στην δημιουργία και ανάπτυξη δικτύων, τότε έχουμε καταφέρει το λεγόμενο path dependency και μπορούμε να «εξάγουμε» επωφελώς το σχετικό know how, αρκεί να συνοδέψουμε τον κλάδο με επενδύσεις που θα βελτιώσουν την ποιότητα και θα συμπιέσουν το κόστος. Όταν ο κλάδος μας αποκτήσει τις απαραίτητες οικονομίες κλίμακας, η ανάπτυξη του θα αυτοτροφοδοτείται από μόνη της και θα έχουμε την δυνατότητα να συζητάμε για διεθνή επιρροή.
Η πολιτική αυτή απαιτεί οραματικούς και ικανούς ηγέτες, αξιόλογα κεφάλαια, σημαντική εσωτερική αγορά, ανοιχτή πρόσβαση στις διεθνείς αγορές, στοιχεία που μπορούμε να δεσμεύσουμε και να αξιοποιήσουμε αποκτώντας όλοι μας κοινό όραμα, με την ελάχιστη δέσμευση να προσπαθήσουμε να συντονίσουμε και να ενισχύσουμε τις σχετικές προσπάθειες και να εξαλείψουμε κάθε είδους μικρότητες και γελοιότητες, που μειώνουν την ενότητα και εξαφανίζουν το κοινό όραμα.
